W Merit School of Music integracja, różnorodność i przynależność są integralną częścią naszej misji. Skupiamy się na tej pracy i poświęcamy się jej nie tylko podczas Miesiąca Czarnej Historii — jest to priorytet przez cały rok.
Jak mówi Chip Staley podczas naszej refleksji: „Nie mam programu nauczania na luty; Większy wpływ ma program nauczania, który zawsze obejmuje wszystkich, tak aby wszyscy uczniowie widzieli siebie reprezentowanych w muzyce każdego dnia w roku”.
Tak więc w tym Miesiącu Czarnej Historii usiedliśmy z trzema artystami Merit, aby zastanowić się nad włączeniem i przynależnością w pokoju muzycznym:
Dyrektor programu wczesnego dzieciństwa i muzyki ogólnej; Wydział: wczesne dzieciństwo, zasługi muzyczne w społecznościach
Dyrektor zespołu: Merit Philharmonic, Symphonic Band, Merit Music in Communities; Wydział: Klarnet
Na naszym Wydziale dyskutujemy:
- Jak włączają różnorodny repertuar i zaproszonych artystów do swojego programu nauczania
- Jak organizacje mogą wspierać kreacje w tym procesie
- Wpływ, jaki ta praca wywarła na ich uczniów
- I więcej
Ito ważna i merytoryczna dyskusjajon dla nauczycieli muzyki, administratorów i wszystkich zainteresowanych tworzeniem świata muzyki Edukacja miejsce, do którego należą wszyscy.
Czy możesz opowiedzieć o tym, jak włączasz swój program nauczania i rozwijasz poczucie przynależności w klasach i zespołach?
Stevena Goodena: Program nauczania dotyczy formy sztuki. Chodzi o muzykę, więc znalezienie muzyki reprezentującej wspólne emocje, wspólne rzeczy, z którymi [uczniowie] mogą się połączyć. Oczywiście różni kompozytorzy, ale sprawa jest dużo głębsza. To jest jednowymiarowe i trochę mniej ważne dla nas. Nawet jeśli nadal będziemy grać znacznie więcej białych kompozytorów w klasycznym świecie, nie oznacza to, że nie możemy się z tym połączyć tylko dlatego, że nie został napisany przez czarnoskórą osobę, osobę kolorową, kobietę lub cokolwiek innego tak. Możemy się z nim połączyć, ale samo poczucie, że jest bezpieczne, że można się z nim połączyć, jest dla mnie ważniejsze.
Niedawno dyrygowałem orkiestrą na Ogólnostanowym Festiwalu Orkiestrowym w Alabamie. Były trzy orkiestry i dwóch dyrygentów było czarnymi mężczyznami, a drugim dyrygentem była kobieta. [Czarni muzycy klasyczni] mogą policzyć na palcach jednej ręki, ile razy byliśmy na takiej imprezie, gdzie był lider, przez którego mogliśmy się przejrzeć. Zasadniczo to, co robimy w naszych klasach, to dużo po prostu istniejąc, będąc tam i prowadząc. To coś, co naprawdę dotyczy młodszych ludzi, którzy wyglądają jak my i robimy to każdego dnia.
Zasadniczo to, co robimy w naszych klasach, to dużo po prostu istniejąc, będąc tam i prowadząc. To coś, co naprawdę dotyczy młodszych ludzi, którzy wyglądają jak my i robimy to każdego dnia.
— Stevena Goodena
Steven Gooden dyryguje zespołem symfonicznym podczas Zimowych Koncertów Konserwatorium Merit w 2022 roku.
Chip Staley: Myślę, że jednym z największych problemów, z jakimi borykamy się w świecie zespołów, jest wybieranie dobrej jakości literatury i wybieranie świetnej muzyki. A niesamowite w odkrywaniu muzyki żyjących kompozytorów jest to, że znajdujemy i programujemy niesamowite utwory ludzi, którzy przez wiele lat byli wykluczeni z głównego nurtu literatury o zespołach dętych.
Rozszerzamy naszą uwagę od tego, co jest typowe dla kanonu muzyki klasycznej z ostatniego stulecia – rodzaju literatury, która jest używana do nauczania muzyki dla dzieci – w kierunku muzyki kompozytorów, którzy byli niedostatecznie reprezentowani.
Chip Staley dyryguje Wind Symphony w wykonaniu „Havana” Kevina Daya – młodego, czarnoskórego kompozytora, który swoją twórczość tchnął afro-kubańską muzyką jazzową.
Sally Blandon: Kiedy zaczynałem w Merit, nie mieliśmy dwujęzycznego hiszpańskiego programu nauczania w programie wczesnoszkolnym. Czułem, że odkrywanie kultury łacińskiej jest bardzo ważne. Wyglądało to tak, jakbym przypominał sobie piosenki, przyśpiewki i zajęcia, których właściwie dorastałem, ucząc się od mojej matki. Zainspirowało mnie to do tworzenia tematów i włączania piosenek, które są zasadniczo standardami w kulturach latynoamerykańskich i latynoskich.
Myślę również o włączeniu i przynależności w kategoriach osób niepełnosprawnych. Coś, z czego jestem dumny i co mnie bardzo pasjonuje, to moja praca z partnerem Merit, The Fundacja Zasobów Słuchu i Mowy (FHSR), oraz jak wychodzimy poza różne środowiska kulturowe, tak jak w innych krajach, aby opracować więcej sposobów włączania uczniów z różnymi niepełnosprawnościami — takich jak nasi uczniowie, którzy są niesłyszący i niedosłyszący.
Jaki wpływ miało to na twoich uczniów?
Wypad: Warto powiedzieć, że dzieci widzą siebie w tym, czego się uczą… widzą, co jest możliwe. W Merit Muzyka w społecznościach, mamy program w dzielnicy Auburn Gresham, gdzie oferujemy światowej klasy perkusję. Avo Randruut, etnomuzykolog, jest głównym nauczycielem. Uczy dzieci muzyki z różnych krajów Afryki. On i jego kolega Olumuyiwa Ojo poprowadzili niedawno warsztaty perkusyjne, a dzieci szalały na ich punkcie – ucząc się tańców zachodnioafrykańskich i układów polirytmicznych.
Dla dziecka z południowej części Chicago, gdzie mamy głównie czarne i brązowe dzielnice, zobaczenie tego na żywo jest bezcenne. Widzą siebie w tym, co jest grane.
Świat to tygiel i spójrz, twój nauczyciel nie wie wszystkiego, ponieważ moim zadaniem jako nauczyciela jest nigdy nie przestawać się uczyć, a jak tylko przestanę się uczyć, przestaję być nauczycielem.
– Sally Blandon
Olumuyiwa Ojo i Avo Randruut współpracują, aby zapoznać uczniów Merit Music in Communities z dzielnicy Auburn Gresham z tańcami i układami polirytmicznymi z Afryki Zachodniej.
Steven: Widzę to w grupach Merit Conservatory ze studentami, którzy są czarnoskórzy i widzą muzykę, która mnie ekscytuje, a potem pytają mnie więcej o muzykę, na przykład „czy możesz się tym podzielić?” – radość, podekscytowanie, wolność do polubienia wydaje się oczywiste, że nie powstrzymują tego ani nie ukrywają przed zewnętrznym obserwowaniem. To oczywiste, że widzę, że są podekscytowani niektórymi rzeczami, o których mówimy muzycznie i myślę, że to naprawdę duże, naprawdę ważne.
Jaką rolę, Twoim zdaniem, odgrywają szkoły/organizacje we wspieraniu nauczycieli wykonujących tę pracę?
Żeton: Myślę, że trudno jest wymagać od wszystkich nauczycieli pewnego rodzaju „zaznaczania pola”. Kreatywni ludzie najlepiej reagują, gdy mają możliwość spotkania się, aby porozmawiać o swoich doświadczeniach i tym, co najlepiej sprawdza się w klasie.
Naszym obowiązkiem jako nauczycieli muzyki jest otwarcie naszych serc i umysłów na możliwość, że to, czego nauczyliśmy się w szkole, to nie wszystko, czego można się nauczyć. Nauczyciele muzyki zostali nauczeni procesu, który powinni nadal stosować, aby znaleźć muzykę najbardziej odpowiednią dla wszystkich uczniów. Na przykład połowa naszych uczniów to kobiety, ale większość muzyki, której uczyliśmy się w szkole i którą zwykle programujemy na koncertach, jest autorstwa białych mężczyzn. Nauczyciele muzyki muszą kopać głębiej, wyjść z naszej strefy komfortu i znaleźć muzykę kompozytorów, którzy wyglądają jak ich uczniowie.
Wypad: A co z organizacjami wspierającymi tych nauczycieli, którzy nie mieli tego życiowego doświadczenia? Cóż, może to wyglądać jak sprowadzenie kogoś, kto może trenować lub współpracować z osobą, która nie przeżyła tego doświadczenia. Dzieci mogą doświadczyć dwóch różnych ludzi z dwóch różnych środowisk, ucząc się od siebie nawzajem. Jest to bardzo ważne, aby dzieci to zauważyły, ponieważ w bardzo młodym wieku uczą się, jak wchodzić w interakcje i nawiązywać kontakty towarzyskie z ludźmi.
Jak pięknie byłoby, gdyby organizacje powiedziały: „Przeznaczyliśmy taki budżet i czy znasz kogoś w swojej sieci, kogo moglibyśmy zaangażować, aby wniósł to wspólne doświadczenie?” Świat to tygiel i spójrz, twój nauczyciel nie wie wszystkiego. Jako nauczyciel moim zadaniem jest nigdy nie przestawać się uczyć. Jak tylko przestanę się uczyć, przestaję być nauczycielem. Myślę, że bardzo ważne jest, aby o tym pamiętać i aby organizacje zastanowiły się, jak to wspierać.
Czy są jakieś szczególne sposoby na włączenie Miesiąca Czarnej Historii do swojej klasy oprócz tego, co robisz regularnie?
Żeton: U nas trwa. Nie sądzę, że powinniśmy uczyć tylko o głębokim wpływie, jaki Afroamerykanie wywarli na amerykańską scenę muzyczną w lutym. Nie mam programu nauczania na luty; Większy wpływ ma program nauczania, który zawsze obejmuje wszystkich, tak aby wszyscy uczniowie widzieli siebie reprezentowanych w muzyce każdego dnia w roku.
Dodaj trochę muzyki do swojej skrzynki odbiorczej
Otrzymuj najświeższe informacje od Merit!
