Alum Austin Paramore pisze powieść graficzną inspirowaną wspomnieniami Merit 

To właściwe, że książka tak poświęcona dziedzictwu jest przesiąknięta dziedzictwem nauczycieli, którzy zainspirowali jej autora. Książka dedykowana jest dwóm zmarłym członkom wydziału Merit, Shawnowi Tracy i Michaelowi McLaughlinowi, którzy wywarli ogromny wpływ na Austin. 

Odkrywszy grę na saksofonie altowym w swoim szkolnym zespole w trzeciej klasie, Austin szybko zdał sobie sprawę, że chce stawiać sobie dalsze wyzwania. Odkrywanie różnych miejsc do rozwijania swoich umiejętności muzycznych ostatecznie doprowadziło go do Merit, gdzie się znalazł prywatne lekcje z panem Tracy. Następnie dołączył do małych zespołów saksofonowych i zaczął uczęszczać letnie obozy, ostatecznie dołączając do Konserwatorium Alice S. Pfaelzer w pierwszej klasie liceum. 

To humor i empatia jego nauczycieli, a także przenikliwość muzyczna są tym, co najbardziej utkwiło w Austinie dzisiaj. Pamięta, jak pan McLaughlin rozśmieszał zespoły jazzowe, a nawet krytykował je w sposób, który zainspirował uczniów, aby bardziej starali się dla innych osób w grupie, zamiast sprawiać, że poczuli się źle z powodu popełnienia błędu. Pan Tracy też go zawsze rozśmieszał i zawsze sprawiał, że czuł się zauważony i ceniony. „Naprawdę słuchał, przez co przechodzę, niezależnie od tego, czy chodziło o frustrację związaną z utworem muzycznym, czy po prostu o ciężki dzień w szkole” – mówi Austin. „Zawsze był przy mnie, żeby mnie wysłuchać i nawiązać z nim kontakt, a potem skupić się z powrotem na muzyce”. 

Oprócz mentorów, których znalazł w Konserwatorium Merit, wiele jego wspomnień kręci się wokół rówieśników. Austin śmieje się, wspominając epicką, dobroduszną rywalizację pomiędzy „dzieciami muzyki klasycznej” i „dzieciami jazzu” o to, która grupa wykonała lepszy utwór podczas wiosennego koncertu, a oba utwory zakończyły się łzami i owacjami na stojąco ze strony rodziców.  

Austina nieustannie inspirował niesamowity talent swoich kolegów, w tym tak znakomitych absolwentów, jak np Niko Segala, Juliana Reida, Nowa Zaii, Juliusz Tucker, I Kamila Muhammad, aby wymienić tylko kilka. I chociaż wielu muzyków, u których studiował, zrobiło karierę zawodową w branży muzycznej, wielu wybrało inną karierę, jak na przykład Austin. „Nie musisz koniecznie robić kariery muzycznej, aby Twoja edukacja muzyczna się opłaciła” – mówi. „Mógłbyś być pisarzem piszącym o muzyce. Możesz po prostu docenić muzykę, którą przekazujesz swoim dzieciom i myślę, że samo to jest na wagę złota”. 

A co Austin powiedziałby młodszemu sobie, dopiero rozpoczynającemu swoją muzyczną podróż? „Powiedziałbym mu, żeby więcej ćwiczył. I wtedy prawdopodobnie po prostu powiem, że było warto. Lekcje, których się nauczył, uczyniły go pisarzem i osobą, którą jest dzisiaj. „Studiowanie muzyki pozwoliło mi pogodzić się z porażką, brakiem bycia w czymś dobrym, ale ćwiczeniami i stawaniem się coraz lepszymi. Wiedząc, że postęp nie jest liniowy, ale ufając, że im więcej ćwiczysz, tym bardziej trend będzie rosnąć.